Hormonoterapia jest wartościową metodą leczenia pacjentów z nowotworem piersi, i to zarówno kobiet, jak i mężczyzn.. Terapia wycelowana w receptory hormonalne nie jest uciążliwą metodą leczenia, a odpowiednio nadzorowana nie stanowi zagrożenia dla zdrowia osoby leczonej.

Kto może stosować hormonoterapię?

Stosowanie hormonoterapii można rozważyć na każdym etapie rozpoznania choroby nowotworowej, a także w uzasadnionych przypadkach profilaktycznie. Jednak nie u każdej pacjentki czy pacjenta można zastosować takie leczenie. Warunkiem leczenia hormonalnego jest stwierdzenie w badaniu histopatologicznym tkanki guza obecności receptorów hormonalnych. Dodatni status receptorowy wyodrębnia grupę pacjentów, którzy mogą odnieść korzyść z hormonoterapii, a dodatkowo stanowi dla pacjenta korzystny czynnik rokowniczy. Stan taki stwierdza się w 75-85% nowotworów piersi u kobiet. Równie istotne jest oznaczenie ekspresji receptora progesteronowego.

Jednak nie tylko ekspresja receptorów wskazuje na optymalną strategię leczenia przyczynowego nowotworu. Onkolog kwalifikujący pacjentkę do terapii przyczynowej bierze pod uwagę również inne czynniki, z których najważniejsze są: stopień zaawansowania choroby nowotworowej, wyniki raportu badania histopatologicznego tkanki nowotworowej, status menopauzalny, wiek chorej, schorzenia towarzyszące, preferencje pacjentki. Hormonoterapia jest najstarszym znanym sposobem leczenia celowanego w onkologii. Oznacza to, że jest to leczenie ukierunkowane na konkretny cel terapeutyczny, którym w tym przypadku są receptory hormonalne. Tak więc w przypadku hormonoterapii mamy do czynienia z terapia indywidualizowaną.

Jak działa hormonoterapia?

Ideą działania tej terapii jest blokowanie działania endogennych estrogenów na receptory obecne w tkance gruczołowej piersi, nie tylko nowotworowej. Fizjologicznie zaledwie do 10% komórek nabłonka gruczołu piersiowego dorosłej kobiety wykazuje obecność tych receptorów. Wieloletnia hormonalna stymulacja endogenna lub egzogenna tych receptorów może doprowadzić do zwiększonej aktywności podziałowej komórek gruczołu piersiowego, a przez to do rozwoju raka. Istotne są przy tym oba typy receptorów – estrogenowy i progesteronowy. Stymulacja endogenna najczęściej jest związana z nadmierną produkcją estrogenów przez tkankę tłuszczową lub guzy hormonalnie czynne. Stymulacja egzogenna to najczęściej hormonalna terapia zastępcza. W hormonoterapii do dyspozycji mamy kilka metod. Począwszy od blokowania oddziaływania estrogenów z receptorem poprzez zmniejszenie wytwarzania endogennych hormonów, co można osiągnąć kastracją chirurgiczną (usunięcie jajników) lub farmakologiczną, aż do blokowania produkcji hormonów z tkanek innych niż gonady.

Jak długo trwa leczenie hormonalne?

Wybór sekwencji i czasu trwania leczenia jest zależny od wielu czynników, między innymi od stanu klinicznego pacjentki, statusu menopauzalnego, indywidualnego ryzyka nawrotu choroby oraz profilu tolerancji preparatów. Terapia może trwać od 5 do 10 lat.

Źródło: http://publicznecentraonkologii.pl/pacjent/hormonoterapia-raka-piersi/